امانوئل مورو با نصب ۸۴۰ کاغذ کادوی رنگی بر روی سقف یک گالری به منظور جشن‌واره‌ای در طیف بندی خاص و در سطح وسیع به نوعی فضاسازی متفاوت دست پیدا کرده است. او با نصب دایره‌هایی رنگی بر روی دیوارهای جانبی و در ردیف شیت‌های کاغذی رنگی به نوعی به مخاطب خود نیز امکان مشارکت و پاسخ‌گویی به اثر را داده است و مخاطبان نسبت به رنگ‌ها از خود واکنش نشان می دهند. در واقع آن‌ها با نصب استیکی‌های کوچکی در حاشیه‌ی دایره‌های رنگی به نوعی تعاملی اینستالیشن را تکمیل می‌کنند. هرچند به زعم من سهم مخاطب در تکمیل اثر بسیار اندک دیده شده است.
