خانقاه
معرب خانگاه محل اجتماع درویشان است.اشکال مختلف که در کتابها آورده شده است بدین قرارند : خانگاه، خانه گاه ، خانجاه ، خانقه ، خانگه.
در فارسی خان به معنای کاروانسرای ، اتاق ، بیت و حجره و واژه گاه درترکیباتی نظیر خانگاه که با پسوند گاه آمده است معنی مکان می دهد
خانقاه در گذشته خانه ای موقتی و همگانی برای کسانی بوده که سر پناهی نداشته اند وعارفان آن را ساختمانی می گفتند که در آن گرد هم می آمدند و آموزش و درس داشتند یا حلقه ای تشکیل می دادند و مجلس وجد و سماع برگزار می کردند . آنها همچنین خانه های بزرگی درون یک چهار دیواری داشته اند که به آنها خیضره می گفتند. برخی عارفان ، جایگاهی ویژه خود داشته اند که مریدانشان در آن گرد می آمدند و به آن لنگر می گفتند لنگر به معنی منزلگاه است .نمونه های آن لنگر ”ماهان “ در کرمان یا لنگر جام در مشهد بوده است.خانقاهها را گاه در بیرون شهر در جاهای دنج و آرام و خوش آب و هوا می ساخته اند . به این خانقاهها رَباط می گفتند . رباط ها دارای یک زاویه یا گوشه دنج بوده اند که زاهدان در آن به چله نشینی و عبادت می پرداختند.
_خانقاه های قلندران
_زنان صوفی
_خانقاه به عنوان مراکز تربیتی
_ برنامه ها و فعالیت های خانقاهی
_مکان چله نشینی
_چله نشینی
_ نخستین خانقاه
_اندام خانقاه
_فضاهای یک خانقاه معمولی
_خانقاه چلپی اوغلو
_ خانقاه مسعودیه
_ خانقاه نصرآباد
_ خانقاه معز الدین نظام الملک خلوی بکروی
این فایل در قالب ۶۰ اسلاید پاورپوینت میباشد
دانلود مستقیم از سایت میهن بنا:
