تا یکی دو ماه پیش هنوز سقف خانه از بالای در ورودی آن که در خیابان «سپهبد قرنی» است مشخص بود، هر چند گاهی اوقات یکی دو چوب از سقف شیروانی مانند آن کم می‌شد، اما امروز به جای آجر و چوب این خانه، فقط یک سوله سیمان و تاورکرینی (جرثقیل) دیده می‌شود که هر لحظه به سمتی می‌چرخد.
عوامل زیادی دست به دست هم دادند تا این خانه را تخریب کنند و نخستین عامل آن امضای مجوز یکی از مدیران سابق اداره کل میراث فرهنگی استان تهران در اوایل سال ۹۰ بود، هر چند پس از آن میراث فرهنگی استان تهران برای حفظ این خانه آن را به صورت اضطراری ثبت کرد، اما قدم بعدی از سوی بخش حقوقی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برداشته شد، آن هم زمانی که دیوان عدالت اداری در پاسخ آخرین درخواست بخش حقوقی مبنی بر دادن یک فرصت دیگر برای دفاع از خانه عامری‌ها، پاسخ داده بود که با توجه به این‌که مالک جدید خانه عامری‌ها، این خانه را قبل از ثبت آن در فهرست آثار ملی خریده، برای او حقی در این زمینه ایجاد شده است، بنابراین امکان دادن فرصت دیگر وجود ندارد.
اما میراث فرهنگی می‌توانست تا زمانی مقرر یک دفاعیه‌ی جدید به دیوان ارائه کند، که با توجه به تعلل بخش حقوقی سازمان میراث فرهنگی برای آن به استان تهران و از بین رفتن زمان مناسب برای دفاعیه این امکان نیز تقریبا از بین رفت.
چون بخش حقوقی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری هفت روز پس از پایان یافتن مهلت داده‌شده از سوی دیوان عدالت اداری به بخش حقوقی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران، معاونت حقوقی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور، نامه‌ی مربوط به این موضوع را به اداره‌ی میراث فرهنگی تهران تحویل داد هرچند پس از رسیدن نامه به بخش حقوقی اداره‌ی میراث فرهنگی تهران، این بخش حقوقی در نامه‌ای به دیوان عدالت اداری، این تعلل را توضیح داد و از دیوان مهلت دوباره‌ای برای دفاع خواست، اما با توجه به زمان از دست رفته، این اقدام هم فایده‌ای نداشته است.
عمارت تاریخی «عامری‌ها» از جمله‌ی خانه – باغ‌های متعلق به اواخر دوره‌ی قاجار و متعلق به سال ۱۳۰۵ هجری شمسی در محله‌ی فردوسی است. این خانه – باغ در زمینی به مساحت ۲ هزار و ۷۵۰ مترمربع در ضلع جنوب غربی میدان فردوسی قرار دارد.
این خانه متعلق به شخصی بود به نام سلطان خان محمد عامری فرزند (نصرالله نائینی – ملقب به اسدالسلطنه) متولد ۱۲۶۸ ه خورشیدی ، فارغ التحصیل مدرسه آمریکایی تهران (آموزگار همان مدرسه در سالهای آتی) بعدها شد، رئیس دفتر و معاون سید ضیاء الدین طباطبایی و عضو کمیته آهن یا فولاد یا همان کمیته زرگنده که نقش به سزای در شکل گیری کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ داشت. در دوره چهارم مجلس شورای ملی منتخب مردم شهر نائین بود اما به علت شرکت در جلسات کمیته زرگنده و حضور فعال در کودتای ۱۲۹۹ اعتبار نامه او رد شد. سلطان خان محمد عامری در دوره ششم مجلس شورای ملی به عنوان نماینده نایین انتخاب شد و به تهران آمد و قسمتی از ملکی را که متعلق به خاندان امین دارالضرب بود و در پشت خندق ناصری قرار داشت، خرید و در همان سال عمارتی ۲ طبقه در آن زمین بنا نمود و آن خانه شد «خانه عامری‌ها».
