نیاز به معرفی ندارد، اثری از “دنیل لیبسکیند” یکی از مشهورترین معماران جهان که صاحب سبک مخصوص خود است و همچون مشهورترین اثرش “موزه یهود”، در اینجا نیز شاهد خطوط خشن، زیگزاگ و غیر متعارف هستیم که شاخصه اصلی طراحی های دنیل لیبسکیند است…
ترکیب عناصری همچون فلز در نما و چوب در طراحی داخلی که هر دو با تم قهوه ای و تیره انتخاب شده اند و ادامه خطوط غیر متعارف طراحی خارجی که در داخل نیز ادامه پیدا کرده و طرحی خاص و البته خشن را بوجود آورده است از نکات مهم طراحی است…
در فضای داخلی حتی در فضاهای خصوصی تر همچون حمام شاهد هیچگونه در یا محصور کننده فضا نیستیم و تنها در ورودی فضاهای مختلف با ایجاد شکستگی های خطوط دیوار تفاوت فضاها مشخص شده است…
مبلمان کاملا ساده و تنها به الزام یک فضای مسکونی انتخاب شده اند و شاهد هیچگونه عناصر اضافی یا تزیینات نیستیم…
درکل این بنا بیشتر ما را به سمت تماشای یک اثر هنری نمادین و سمبلیک میبرد تا القای این باور که ناظر یک فضای مسکونی هستیم که زندگی در آن جریان دارد…
