این پروژه توسط گروه معماری کانسپت طراحی شده است مسئول طراحی پروژه: اشکان قشقایی و همکاران طراحی: پویا رنجبر، سمانه متقی پیشه و روح اله قادری می باشند.
این مسابقه در اسفند ماه سال ۱۳۸۹، توسط معاونت عمران و توسعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات و با گروه داوران: دکتر ایرج اعتصام، دکتر داراب دیبا، دکتر علی اکبر صارمی، دکتر حمید ماجدی، دکتر هاشم هاشم نژاد، دکتر آزاده شاهچراغی و دکتر علیرضا بندر آباد برگزار شد. این پروژه در فضایی به مساحت ۱۰۰۰۰ متر مربع و با کاربری آموزشی طراحی شده است.
توجیهات اجرایی:
– مدولار بودن سیستم سازه بتنی پیشنهادی و امکان بسط وتعمیم این سیستم به تمام ساختار طرح و حتی به دیگر اقلیم های مطرح شده.
– سرعت بالای ساخت سازه و جداره ها
– تهویه طبیعی شب و روز کل فضای بنا با توجه به سیستم دقیق بادگیر و بادخان و در نتیجه به حداقل رساندن نیاز به تهویه مطبوع مکانیکی طرح
تاسیسات طرح:
سیستم کلی تهویه مطبوع پیشنهادی طرح، سیستم تهویه مطبوع القایی می باشد. در این سیستم هوای در گردش بوسیله هواساز تامین می گردد و فن کوئل سقفی به عنوان واحد ثانویه برای جبران تلفات بار گرمایی و سرمایی فضا مورد استفاده قرار می گیرد.
بدیهی است که آب گرم و سرد سیستم از طریق موتور خانه مرکزی تامین می گردد.
فضاهای پیشنهادی مطرح شده:
– لابی های ورودی با کیفیت فضایی بسیار بالا و مشهود شدن سازه و مدول پایه در طراحی داخلی
– فضاهای نشیمن نیمه باز طبقاتی به منظور تجمع دانشجویان
– گالری های موجود در فضاهای ارتباطی به منظور ایجاد فضایی برای بیان شدن و ارائه آثار دانشجویان
– تراس های مسقف طبقاتی برای استراحت دانشجویان
– نشیمن های ایجاد شده در سایت پلان با حداکثر کنترل تابش مستقیم و حضور جریان طبیعی مطلوب هوا در آن ها
– المان قرار گرفته در مرکز سایت که اشاره به مدول پایه و شکل گیری کلی بنا از این سلول اولیه دارد.
طراح: گروه کانسپت
مکان : اقلیم گرم و مرطوب
کارفرما : معاونت عمران و توسعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
نوع کاربری : آموزشی
مرحله اجرا : طراحی
همکاران طرح : پویا رنجبر، سمانه متقی پیشه، روح اله قادری، اشکان قشقایی
ایده های طراحی : معماری بومی هر اقلیم در طول تاریخ به نوعی سازگاری پایدار با شرایط تحمیل شده اقلیمی رسیده است. پشتوانه این سازگاری پایدار، هسته اولیه آن معماری است که در جای جای فضاهای مختلف معماری، تکرار شده و بسط و گسترش داده شده است. ایده کلی طرح پیشنهادی، رسیدن به هسته ای معمارانه – سازه ای بود که با رویکردی نوین ، بیشترین پاسخگویی به شرایط اقلیمی، عملکردی و سازه ای را داشته باشد. با رسیدن به هسته اولیه، کلیت طرح بر اساس چیدمان ترکیبی آن بوجود آمده است. این روند درشکل دهی به نمای بیرونی و شاخص کردن سازه و مکعبهای کلی نیز مشهود است. .ابعاد این هسته اولیه ۳٫۵*۶*۴ متر می باشد. – مدولار بودن سیستم سازه بتنی پیشنهادی و امکان بسط وتعمیم این سیستم به تمام ساختار طرح و حتی به دیگر اقلیم های مطرح شده. – سرعت بالای ساخت سازه و جداره ها – تهویه طبیعی شب و روز کل فضای بنا با توجه به سیستم دقیق بادگیر و بادخان و در نتیجه به حداقل رساندن نیاز به تهویه مطبوع مکانیکی
