طراحی این مرکز توسط معمار ایرانی مرجان حسام فر و جو ورونز در شهر پاریس فرانسه به اجرا رسیده است. این مرکز به عنوان سرپناه اضطراری برای افراد زیر سن قانونی به شمار می رود. هدف از طراحی این مرکز ارائه خدمات و حمایت در جهت آموزش های عملی، تئوری و روانی کودکان و نوجوانان می باشد. کارفرمای این پروژه یک شرکت نیمه دولتی به شمار می رود که پیش تر فضاهایی مانند: سینما، سیرک و پارک فضای سبز سرژ گایزنبرگ را در سال ۲۰۱۰ به اجرا رسانده است.
این مرکز رفاهی با موضوع تحقق کمک و امدادرسانی مناسب به کودکان و نوجوانان بی سرپرست بوده است و سعی در محافظت و بازگرداندن آنها به خانواده و اجتماع بوده است. از ویژگی های طراحی چنین فضایی، نیاز مبرم به شرایط آموزشی مستمر بوده می باشد
از مشکلات عمده در طراحی چنین پروژه ای هسته اصلی سایت و ضلع شمال آن بوده است. در مرحله دوم برنامه معماری بسیار متراکم بوده و نمی توانسته با فضاهای ساده معماری شهری جایگزین شود. حل کردن این شرایط، مشکل دیگری اعم از جلوگیری از نور طبیعی به داخل ساختمان را ایجاد می کند. بنابراین معماران به اجبار از یک فرم L شکل در کالبد کلی این بنا استفاده کردند تا اولویت آنها برای طراحی چنین پروژه ای عملکرد بنا باشد. با توجه به این شکل، ارتباط فضاها، هسته ساختمان و نور طبیعی به طور کامل بهینه می شوند.
در هر حال اکثر معماران برای استفاده از نور بهینه، تصمیم به ساخت باغ و فضای سبز، یا قرار دادن ضلع جنوب و غرب در بخش فضای سبز سایت، فضای داخل ساختمان خود را فیلتر می کنند. این ساختمان می تواند برای تمام عموم مورد استفاده قرار گیرد، اما دارای سازمان فضایی بسیار پیچیده ای می باشد. هر طبقه به عنوان یک واحد خاص و مجزا، و با توجه به نیازهای بهداشتی و شخصی طراحی شده است. این مجموعه در ۵ سطح کاربری متفاوت و در ۴ طبقه دسته بندی شده است. اتاق های درمانی و بهداشتی جهت خدمات رسانی و کمک های اولیه در طبقه اول واقع شده است. تعارف بالا پروسه طراحی یک بیمارستان را به ما منتقل می کند. به همین جهت طراحان با استفاده از متریال روشن و گرم در نما، و همچنین استفاده از چوب در طراحی داخلی، یک فضای آموزش/اقامتی را به بازدیدکننده و حتی اقامت کننده القا می کند. تعبیه فضای سبز مناسب و ایجاد یک زمین بازی، توانسته شرایطی خودمانی و راحتی به فضا ببخشد.
منبع:Archdaily
