مبارزه با مشکل کمبود شدید مسکن در شهر دوییتوف کشور هلند ساخت مسکن دانشجویان در سایت دانشگاه اوترخت(Utrecht)، را به محوطه ای کاملا تکامل یافته تبدیل کرد.مجموعه ی جدید با ۳۸۰ اتاق دسته بندی شده ی مستقل؛ خود را به عنوان یک حجم مجرد در ” نواری از آبجکت های” پلان جامع او ام ای(OMA)، معرفی می کند. یک پایه ی بتونی به ارتفاع چهار طبقه و طول هشت متر، مکانی برای حوزه های عمومی و تجاری به وجود می آورد.
نما، شبکه ای از پنل های آلومینیومیِ رنگارنگ را شامل می شود، که در آن پنجره ها محذوف شده اند. اگر با فاصله دیده شود، رنگ ها در قشری خاکستری و فلس مانند آمیخته می شوند. و اگر شما نزدیکتر بیایید، مانند چند ضلعی های رنگارنگ، خود را نشان می دهد. در زیر این پوست پرنشاط، فضای داخلی، مواجهه و تعامل در هر مقیاسی را پرورش می دهد. اتاق های مهمانی و تورفتگی ها در امتداد راه پله ها و راهروها، دنیایی کوچک برای توسعه روابط دوستانه بدست می دهند.
رم کولهاوس(OMA) و آرت زاییر(Art Zaaier)، ایده ای را پیش کشیدند که در آن به دوییتوف(De Uithof) شخصیت و ارتباط را القا می کند. از آن زمان به بعد این آبجکت، در جستجوی دستیابی به تمایزی بیشتر بین محدوده های ساختمانی و ناحیه های باز بوده است. کیفیت لنداسکیپ های موجود باید برجسته می شد، اما این اتفاق باید بواسطه ی ساختمان سازیِ متراکم در مجموعه های عملکردی، در راستای ارتقای سطح تعامل شهری و زدودنِ احساس[بودن در] یک بیابان شهر، متعادل می شد.
بخش مرکزی شامل منطقه ی کاسبا(Kasbah)، یک نوار متراکم، در بین بناهای شخصی، خود را جا داده است ، و محدوده ی ” آبجکت”، که در آن بناهایی با مقیاس های مشابه قرار دارند؛ به طور جداگانه پیرامون یک نوار عمومیِ پیاده محور جمع شده اند. یکی از نشانه های ناحیه ی مرکزی این است که ساختمان ها بواسطه یک پیاده روی ممتد در طبقات اول، از دل خود با یکدیگر مراوده دارند.
نقشه ها :
منبع : archdaily
