داستان زیر شیروانی خدا

ساختمان قدیمی هلندی مسیحیان در هارلو به یک زیر شیروانی منحصر به فرد تبدیل شده است. نقطه شروع طراحی حفظ کیفیت های بناهای یادمان قدیمی، سردرها(نماها)، برج های ناقوس، حجم، موقعیت های تمثالی در حومه های روستاییو جزئیات زیبا مثل ساختار سقف های چوبی، درهای تخته ای قدیمی، پنجره های قوسی با شیشه های رنگی. این پروژه ها ثابت می کنند که تغییر شکل دادن کلیساها با ابتکار محدود تنها با استفاده از پلان کافی و یک طراحی هوشمندانه امکان پذیر است. ساختار(مفهوم) کار، تهی کردن، مجزا کردن و مبلمان کردن بوده. نتیجه کار که همان بناهای نهایی هستند، حکمت های شخص قدیس کلیساها را یارآوری می کنند. “کودک درون، خالص ماندن، بازی کردن، کشف کردن و مقدار کمی شیطنت را گرامی بدارید.” این یک انتخاب هوشمندانه بوده. نه به منظور پر کردن حجم ۱۱۰۰متر مکعبی با تعداد ممکن اتاق ها، بلکه به منظور کاستن خواسته ها و نگه داری گستردگی ساختمان. تنها المان معماری اضافه شده اشکوب هایی برای اتاق استراحت (محمل، تخت و حمام) و عنصر چند کاربره ی “استیروی تو هو فان” (پله ها، تقسیم کننده های اتاق، کمدها، آشپزخانه های داخلی، عناصر آکوستیک و دیوارهای نمایشی). متریال های استفاده شده، خالص، سنگین، کاربردی و مقرون به صرفه هستند. بتن کف، صفحه(دیوار) چوبی مربوط به کلیسا به عنوان پوششی برای “استیروی تو هو فان”، عناصر آشپزخانه از استیل ضد زنگ، یک پارتیشن شیشه ای محکم برای حفظ گشودگی، گچ کاری سفید (برای روشنایی فضای داخلی) و تاکیدهای هدفمند قرمز بر روی آن. این پروژه نمود اشتیاق شدید، شوخ طبعی، احترام، عشق و خلاقیت است که خود را در این عناصری که دقیقا از همین پروژه برداشت شده بازتاب می دهد: “سوئینگینگ سیستر”، “کرون لاشتر(برگرفته از زبان اصلی هلندی)”، “گیت آف هون” واقع شده در کنار دیوار فرشتگان محافظ، “استیروی تو هو فان”، “هالی شت” در سرویس بهداشتی، خانه های پرندگان با لامپ برای پرندگان نا آشنا و “لاست شیپ”های چوبی در باغ. باغ مدرن دیواری بزرگ ساخته شده با “لفت آور بریکس” دارد. در اینجا یک باغ گیاهی، یک باغ سبزیجات، یک باغ گل و یک أرچارد (اشاره ای معاصر به دیرها یا خانقاه های باغی قدیمی) وجود دارد. آلونک خارجی با یک دالان، یک کانتبنر ۴۰ فوتی جای گرفته در حصارهای چوبی مجهز به سقف سبز است. با عمیق سازی باغ، یک باغ خصوصی ساخته شده که یک دید(نما) د ر کلیسا دست نخورده باقی می ماند.

معماران: لجی کاپلهوف سکل ون دن دابلستین آرشیتکت

موقعیت: ولدهوون، نترلندز

سال: ۲۰۱۲

عکاس: وینسنت ون دن هوون