این ساختمان در اواخر قرن نوزدهم برای مالکی خصوصی ساخته شده بود و پیش از این، به شکل خانه ای مسکونی متعلق به یکی از رهبران حزب کمونیسم کاربرد داشت . بعدها، در سال های ۱۹۶۰ به منظور کاربری های دولتی بازسازی شد و تا سال ۲۰۱۱ دست نخورده باقی مانده بود .
پروژه ی ” خانه ی کمیسیون ملی المپیک ” کاری از معماران اینوِنشن است . این کار، ایده ی پویایی در ورزش را با ترکیب انتزاعی فضای پله و میز پذیرش ارائه می کند . اولین منظره ای که با آن روبه رو می شوید، میزی درون گرا ( در خودجمع شده) به همراه شکافی بی پایان است و بعد از آن، راه پله ای برون گرا را می بینید ؛ مانند راهِ گشوده ای به سمت آسمان است، جایی که قله، انعکاس خود را می یابد، نشانی ازاین است که تلاش هرگز خاتمه نمی یابد و این که موفقیت های انسانی هیچ گاه تمامی ندارند .
سازه ی این پروژه در سطح زیرزمین مستحکم شده بود که به معماران اجازه داد تا بازشوهای مهمی را در دیوارهای طبقات و فضای پله به کاربرند، بدین گونه، راه پله، از فضایی به فضای دیگر راه می یابد و کاملا در سازه ی ساختمان جا می گیرد .
راه پله بر پایه های استیل، به همراه صفحات اِم دی اِف ساخته شده است و با روکش چوب اَفرا تمام می شود . پله ها و نرده های کناری هم از همان چوب ساخته شده اند . نرم افزارهای راینو و ۳ds max برای تولید این سازه ی پیچیده به کار برده شده اند ؛ ولی بیشتر جزئیات، در سایت و در دفترچه ی اسکیس طراحی شدند .
منبع : dezeen
امتیاز
لطفا با استفاده از نوار زيرين به اين مطلب امتياز دهيد و مارا در بالا بردن کيفيت مطالب ياري کنيد
